LoginRegistration
 

Procedura egzaminacyjna

  • Promotor zaprasza do sali, w której siedzi komisja egzaminacyjna złożona z trzech (egzamin licencjacki) lub czterech (egzamin magisterski) osób. W skład komisji wchodzi przewodniczący, promotor i recenzent (lub osoba wyznaczona w jego zastępstwie).
  • Należy zająć miejsce siedzące naprzeciwko komisji egzaminacyjnej. Przygotowane już będą dwa pytania: jedno z pytań zadaje promotor, a kolejne recenzent.
  • Przewodniczący komisji egzaminacyjnej czyta treść wszystkich pytań. Na stole dostępne są długopis oraz czyste kartki do notowania. Treść pytań można zapisać, często jednak ich treść jest udostępniana w formie pisemnej przez przewodniczącego.
  • Można poświęcić kilka minut na zastanowienie się nad odpowiedziami. Do usystematyzowania odpowiedzi można zanotować sobie hasła, wypunktować zagadnienia, itp. Kolejność udzielania odpowiedzi na pytania jest dowolna.
  • Po zakończeniu odpowiedzi na wszystkie pytania student jest proszony o opuszczenie pomieszczenia.
  • Po uzgodnieniu ocen za poszczególne pytania członkowie komisji wypełniają dokumenty. Następnie promotor ponownie prosi studenta do sali. Należy zająć miejsce naprzeciwko komisji egzaminacyjnej, ale tym razem w pozycji stojącej.
  • Następuje ogłoszenie wyników egzaminu, odczytane przez przewodniczącego komisji. W przypadku pomyślnych wyników egzaminu składane są gratulacje i student może opuścić salę niedawnych tortur.

Ogólne zasady i uwagi

  • Egzamin (nie obrona) licencjacki czy magisterski są z definicji egzaminami. Oznacza to, że można ich nie zdać. Zdarza się to, choć nieczęsto. Związane jest to nie z "uwzięciem się" członków komisji egzaminacyjnej, lecz z prozaicznego powodu kompletnej niewiedzy studenta, który nie potrafił odpowiedzieć na zadane pytania. Ideą egzaminu końcowego jest nie tyle sprawdzenie wiedzy, ile odcedzenie osób, które ze studiów nie wyniosły nic (chociaż pozostaje zagadką, w jaki sposób przez całe studia udało im się prześliznąć).
  • Dana komisja egzaminacyjna egzaminuje zwykle więcej niż jednego studenta. Trudno przewidzieć ile czasu będzie odpowiadał dany student, stąd podane godziny rozpoczęcia egzaminu należy traktować orientacyjnie. Oznacza to też, iż często kolejność egzaminowanych studentów ulega dynamicznej zmianie (w szczególności warto być kilkanaście minut wcześniej).
  • Recenzent zadaje pytanie (na ogół) związane (czasami luźno) z napisaną pracą. Warto dlatego dzień czy dwa dni przed egzaminem przeczytać własną pracę. Od jej napisania do dnia egzaminu mija zwykle dużo czasu, a pamięć jest ulotna.
  • Promotor zadaje pytanie z materiału studiów.
  • Pytania mogą być sformułowane w formie haseł. Należy wówczas po prostu w uporządkowany sposób przekazać swoją wiedzę na zadane zagadnienie.
  • Podczas udzielania odpowiedzi mogą zostać zadane dodatkowe pytania związane z danym zagadnieniem. Odpowiedź może również zostać przerwana. Nie należy tego traktować w kategorii złego znaku. Wręcz przeciwnie! Jak odpowiedź jest składna i rzeczowa, innymi słowy, jeżeli widać, że student orientuje się w temacie, to nie ma sensu przeciągać egzaminu. Czasami odpowiedzi trwają dosłownie kilkadziesiąt sekund.
  • Dopuszczalne jest zadawanie pytań przez studenta. Czasami pytanie sformułowane jest w sposób dość enigmatyczny i ciężko jest stwierdzić co autor miał na myśli. Można wówczas dyplomatycznie nadmienić, iż zagadnienie to jest dość złożone i wieloznaczne, po czym wymienić kilka możliwych interpretacji tego zagadnienia, z pytaniem czy rozwinąć którąś dokładniej czy też może chodzi o jeszcze inny aspekt, którego się nie wymieniło.
  • Egzamin jest stresujący, ale większość egzaminów jest. Im lepiej jest się nauczonym, tym stres mniejszy. Dodatkowo to zapewne będzie moment życia, w którym umie się najwięcej :)

Przykładowe pytania (większość z ekonometrii)

  • Stacjonarność szeregów czasowych
  • Regresja liniowa w badaniach o charakterze ekonomicznym
  • Ocena rentowności projektu
  • Analiza szeregów czasowych
  • Założenia klasycznej metody najmniejszych kwadratów
  • Metody oceny błędów prognozy
  • Stopień zintegrowania szeregów czasowych
  • Podstawowe procesy stochastyczne
  • Miary błędu prognozy ex post
  • Korelogramy i ich zastosowanie
  • Współczynnik determinacji
  • Sposoby badania stacjonarności szeregów czasowych
  • Ocena skuteczności prognoz
  • Model logitowy
  • Uogólniona metoda najmniejszych kwadratów
  • Testy normalności rozkładu
  • Testowanie hipotez statystycznych
Contact: [email protected]